--"Ons Dagboek"--
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
beste lezer(es),
* dit is niet mijn dagboek, niet jouw dagboek; het is "ons" dagboek.
* "Ons", dat is iedereen die zich ten volle kan vinden in deze topic
met zijn kleine eigen aandachtspuntjes.
* Iedereen mag hier lezen - uiteraard.
* Iedereen mag hier ook schrijven, als een paar eigenheden van de topic
worden in ere gehouden.
Je schrijft of dicht over of rond jezelf: over zaken die je beroeren - over
gebeurtenissen die een spoor nalaten - over gevoelens die je wil delen -
over een brokje humor in je leven - over nostalgie met een vernieuwend
kantje - ...
* Er wordt gevraagd dat niemand hier zou reageren op teksten van ande-
ren; want ...
* de andere schrijft in een dagboek en dat is zeer persoonlijk. Voor hem
of haar is hier schrijven op dat ogenblik misschien een uitlaatklep; en
daar blijven we af.
* Word je geraakt door iemands pennevruchten, ontspant een glimlach
bij het lezen, dan kan je altijd via een persoonlijk bericht je bewonde-
ring aan de schrijver overbrengen.
* Wie schrijft legt het schone ervan alleen in de inhoud en (of) een ver-
zorgd taalgebruik; niet in pps, kleur of enige andere versiering.
* We hopen op deze topic een bundeling te krijgen van wat er in onze
grote familie zoal beweegt aan veranderende gevoelens. Kijk er met
verwachting naar uit ...
* We reageren niet op deze inleidende regels -
we wensen de topic niet 'woordelijk' succes toe
(-daarvoor zijn er vele andere mogelijkheden op dit forum-).
Neen, gewoon verzorgd schrijven over wat je vandaag of morgen extra
bezighoudt, bekoort, doet nadenken, verblijdt ...
denook
* dit is niet mijn dagboek, niet jouw dagboek; het is "ons" dagboek.
* "Ons", dat is iedereen die zich ten volle kan vinden in deze topic
met zijn kleine eigen aandachtspuntjes.
* Iedereen mag hier lezen - uiteraard.
* Iedereen mag hier ook schrijven, als een paar eigenheden van de topic
worden in ere gehouden.
Je schrijft of dicht over of rond jezelf: over zaken die je beroeren - over
gebeurtenissen die een spoor nalaten - over gevoelens die je wil delen -
over een brokje humor in je leven - over nostalgie met een vernieuwend
kantje - ...
* Er wordt gevraagd dat niemand hier zou reageren op teksten van ande-
ren; want ...
* de andere schrijft in een dagboek en dat is zeer persoonlijk. Voor hem
of haar is hier schrijven op dat ogenblik misschien een uitlaatklep; en
daar blijven we af.
* Word je geraakt door iemands pennevruchten, ontspant een glimlach
bij het lezen, dan kan je altijd via een persoonlijk bericht je bewonde-
ring aan de schrijver overbrengen.
* Wie schrijft legt het schone ervan alleen in de inhoud en (of) een ver-
zorgd taalgebruik; niet in pps, kleur of enige andere versiering.
* We hopen op deze topic een bundeling te krijgen van wat er in onze
grote familie zoal beweegt aan veranderende gevoelens. Kijk er met
verwachting naar uit ...
* We reageren niet op deze inleidende regels -
we wensen de topic niet 'woordelijk' succes toe
(-daarvoor zijn er vele andere mogelijkheden op dit forum-).
Neen, gewoon verzorgd schrijven over wat je vandaag of morgen extra
bezighoudt, bekoort, doet nadenken, verblijdt ...
denook
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Mijmeren op het terras.
Op haar terras zit ze mijmerend, de bril bijna op het puntje van haar neus gezakt, het boek waar ze in aan ’t lezen was is naar beneden geschoven op haar schoot.
Het is een zonnig weekend geweest dat langzaam op zijn einde loopt. Aan de zijde van de buren ziet ze de zon onopgemerkt lager en lager zakken, om straks helemaal te verdwijnen achter de gekleurde wolken.
De mussen trippelen overal rond, een kleintje zit achter tussen de struiken op een open plek, kale grond, rondjes te draaien in het stof. Het lijkt erop dat het zich wil ingraven in de droge aarde.
Wat háár dan weer doet denken aan de vele ritten naar speeltuinen met de kleinkinderen. Zandbakken waar de kinderen gek op waren en zijzelf een onuitgesproken hekel aan had.
Na uren spelplezier waren de kinderen ‘zand’ van de haren tot aan en in de schoenen. Thuiskomen betekende uitkleden op het terras, haar drietal nog altijd in zandstemming, gooide naar elkaar, met de beetjes zand dat nog uit de schoenen en sokken kwam.
Ze prees in gedachten haar man die het idee van een douche in de wasplaats geopperd had en ook uitgevoerd.
Alleen de belofte aan een lekker vieruurtje kon hen zo snel als mogelijk, na elkaar in de douche krijgen. Wanneer de waterpret voorbij was, had bompa ondertussen in de keuken de tafel klaargemaakt en het vieruurtje verdween, als sneeuw voor de zon.
Verder dwaalden haar gedachten, nu zoveel jaren later, komen ze met de auto alle drie. Het is nu hun beurt om, als ze het zou willen, met haar rond te rijden. Een golf van warmte trekt door haar hart, zoveel mooie herinneringen, veilig bewaard.
Een mus in het zand deed haar peinzen over vroeger, van contrast gesproken.
Bomi
( 2009 )
-
Mijmeren op het terras.
Op haar terras zit ze mijmerend, de bril bijna op het puntje van haar neus gezakt, het boek waar ze in aan ’t lezen was is naar beneden geschoven op haar schoot.
Het is een zonnig weekend geweest dat langzaam op zijn einde loopt. Aan de zijde van de buren ziet ze de zon onopgemerkt lager en lager zakken, om straks helemaal te verdwijnen achter de gekleurde wolken.
De mussen trippelen overal rond, een kleintje zit achter tussen de struiken op een open plek, kale grond, rondjes te draaien in het stof. Het lijkt erop dat het zich wil ingraven in de droge aarde.
Wat háár dan weer doet denken aan de vele ritten naar speeltuinen met de kleinkinderen. Zandbakken waar de kinderen gek op waren en zijzelf een onuitgesproken hekel aan had.
Na uren spelplezier waren de kinderen ‘zand’ van de haren tot aan en in de schoenen. Thuiskomen betekende uitkleden op het terras, haar drietal nog altijd in zandstemming, gooide naar elkaar, met de beetjes zand dat nog uit de schoenen en sokken kwam.
Ze prees in gedachten haar man die het idee van een douche in de wasplaats geopperd had en ook uitgevoerd.
Alleen de belofte aan een lekker vieruurtje kon hen zo snel als mogelijk, na elkaar in de douche krijgen. Wanneer de waterpret voorbij was, had bompa ondertussen in de keuken de tafel klaargemaakt en het vieruurtje verdween, als sneeuw voor de zon.
Verder dwaalden haar gedachten, nu zoveel jaren later, komen ze met de auto alle drie. Het is nu hun beurt om, als ze het zou willen, met haar rond te rijden. Een golf van warmte trekt door haar hart, zoveel mooie herinneringen, veilig bewaard.
Een mus in het zand deed haar peinzen over vroeger, van contrast gesproken.
Bomi
( 2009 )
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
DkA - Lid geworden op: 01 jun 2009, 22:26
.
Dag boek,
Aangename kennismaking.
Ik voel me zowat als bij elke eerste keer.
Wat onzeker. Wat bang.
Maar die ene eerste keer. Tja, daar zwijg ik over.
Vooraleer jij een porno-dagboek wordt.
En dat is niet goed voor de zedelijke gezondheid van de gepensioneerden.
Maar zie, je bent niet langer maagdelijk blank.
Oei. Zwanger van de eerste keer.
Sorry, lief dag boek, ik was vergeten m'n pen terug te trekken.
Tot morgen dan alweer?
.
Dag boek,
Aangename kennismaking.
Ik voel me zowat als bij elke eerste keer.
Wat onzeker. Wat bang.
Maar die ene eerste keer. Tja, daar zwijg ik over.
Vooraleer jij een porno-dagboek wordt.
En dat is niet goed voor de zedelijke gezondheid van de gepensioneerden.
Maar zie, je bent niet langer maagdelijk blank.
Oei. Zwanger van de eerste keer.
Sorry, lief dag boek, ik was vergeten m'n pen terug te trekken.
Tot morgen dan alweer?
.
De kleine Aristocraat
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
avondlijke blues
je blik vloedt
zijdelings de zee
van zonverhitte lijven
gedachteplankton
de venusval: tijd-
vissen gelijk: gepeild
onder helder licht van boog-
lantarens
zacht het meanderen
in ‘t fluwelen hart van rozen
doornen verliezen zich
in ’t brandpunt van
benevelde figuren
neigend naar duinen
onder restanten van
een maan enkel slechts
het zwoele kreunen van
een vermoeide gitaar
ontglipt koortsige twijfel.
**********
sunset 02-06-2009
**********
je blik vloedt
zijdelings de zee
van zonverhitte lijven
gedachteplankton
de venusval: tijd-
vissen gelijk: gepeild
onder helder licht van boog-
lantarens
zacht het meanderen
in ‘t fluwelen hart van rozen
doornen verliezen zich
in ’t brandpunt van
benevelde figuren
neigend naar duinen
onder restanten van
een maan enkel slechts
het zwoele kreunen van
een vermoeide gitaar
ontglipt koortsige twijfel.
**********
sunset 02-06-2009
**********
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Speciale dag vandaag, mijn moeder zou 95 worden.
Deze morgen samen met mijn man naar de Eucharistieviering,
een dankbaar gebed voor mijn goede, lieve ouders.
Mijn vader ging mijn moeder 11 jaar vooraf, maar sinds 2002
zijn ze nu weer samen. Hoe hoogbejaard ze ook waren, verliefd
zijn ze altijd op elkaar gebleven.
Ik draag deze mooie herinneringen mee in mijn hart.
Dag liefste moeke, een fijne verjaardag daarboven.
Ondertussen is de derde generatie boven aan het wakker worden.
Schatten van kleinkinderen, met een lichtbruin tintje, gebruind
door de Afrikaanse zon, maar ook door het gemengde bloed dat
in hun adertjes stroomt.
Dat heeft mijn vader nooit kunnen vermoeden, hij was toen al overleden.
En zo draait de wereld verder. Binnen enkele dagen zitten ze weeral
op de grote vlieger die hen huiswaarts voert. Hopelijk veiliger dan
die meer dan 200 passagiers en bemanning, die pas nog bij een crash
het leven lieten.
Heer, breng hen veilig thuis, dat is mijn bede.
ria
Deze morgen samen met mijn man naar de Eucharistieviering,
een dankbaar gebed voor mijn goede, lieve ouders.
Mijn vader ging mijn moeder 11 jaar vooraf, maar sinds 2002
zijn ze nu weer samen. Hoe hoogbejaard ze ook waren, verliefd
zijn ze altijd op elkaar gebleven.
Ik draag deze mooie herinneringen mee in mijn hart.
Dag liefste moeke, een fijne verjaardag daarboven.
Ondertussen is de derde generatie boven aan het wakker worden.
Schatten van kleinkinderen, met een lichtbruin tintje, gebruind
door de Afrikaanse zon, maar ook door het gemengde bloed dat
in hun adertjes stroomt.
Dat heeft mijn vader nooit kunnen vermoeden, hij was toen al overleden.
En zo draait de wereld verder. Binnen enkele dagen zitten ze weeral
op de grote vlieger die hen huiswaarts voert. Hopelijk veiliger dan
die meer dan 200 passagiers en bemanning, die pas nog bij een crash
het leven lieten.
Heer, breng hen veilig thuis, dat is mijn bede.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
DkA - Lid geworden op: 01 jun 2009, 22:26
.
Dag boek,
Toen ik je zopas opensloeg, nog ondergedekt met smetteloos wit,
bijna sneeuw, vroeg ik me af of je goed geslapen had vannacht,
in dit vreemde bed.
En hoevele onbekende ogen naar je gekeken hebben.
Het wordt wennen, merk ik, tussen deze grijze panters.
Jij en ik, vrees ik, wij zijn wat zonderlingen, zondaars ook,
in dit impeccabel gezelschap van wijze mensen.
Wij durven al eens stout zijn. En speels. En ondoordacht.
Goddeloos gelukkig en onbezonnen. Puberaal pesterig.
Kijk, als je niet braaf bent, ga ik je verkreukelen.
En wat pikant morsen op je hagelwit laken.
Laten we glimlachen naar de dag, misschien wordt hij wel welgezind.
Ach, we kijken hier wel even de kat uit de boom.
Tot ze krols naar beneden valt.
Dag lieve meid.
Jouw spetterende drs. P.
.
Dag boek,
Toen ik je zopas opensloeg, nog ondergedekt met smetteloos wit,
bijna sneeuw, vroeg ik me af of je goed geslapen had vannacht,
in dit vreemde bed.
En hoevele onbekende ogen naar je gekeken hebben.
Het wordt wennen, merk ik, tussen deze grijze panters.
Jij en ik, vrees ik, wij zijn wat zonderlingen, zondaars ook,
in dit impeccabel gezelschap van wijze mensen.
Wij durven al eens stout zijn. En speels. En ondoordacht.
Goddeloos gelukkig en onbezonnen. Puberaal pesterig.
Kijk, als je niet braaf bent, ga ik je verkreukelen.
En wat pikant morsen op je hagelwit laken.
Laten we glimlachen naar de dag, misschien wordt hij wel welgezind.
Ach, we kijken hier wel even de kat uit de boom.
Tot ze krols naar beneden valt.
Dag lieve meid.
Jouw spetterende drs. P.
.
De kleine Aristocraat
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Ze zijn even het huis uit, mijn uitgelaten Afrikaanse schoonheden.
Een fietske kopen om mee te nemen voor onze kleinzoon.
Toen wij hem de vorige keer uitgeleidde deden was hij 10 dagen jong,
nog een blank-roze baby. Nu zijn we 20 maanden verder.
Een kereltje met pit, stralende oogjes, bijna altijd goedgeluimd.
Kuiltjes in de wangen als hij je lief aankijkt en ondeugend lacht.
De mooiste donkerblonde/afrikaanse krulletjes die ik ooit hebt gezien,
puur natuur. Als de zon erop schijnt blinken ze goud.
Een pienter kereltje, die alles nadoet wat grote zus doet.
Maar niet alleen dat, opa staat even op de tafel om een guirlande
op te hangen. geen drie tellen later doet kleinzoon hem na, net op
het randje, zich van geen kwaad bewust!
Gelukkig was oma in de buurt om hem "vrolijk" op te vangen.
Daarvoor had hij met het keukendoek mijn half huis gekuist, tot er
geen druppel water meer uitkwam. Ik heb hem geprezen om zijn werklust.
Grote zus maakte ondertussen een mooie tekening voor haar papa,
die ze over enkele dagen zullen terugzien. Dat zal na 14 dagen nogal een vreugde zijn.
Deze morgen hoorden ze via Skype zijn stem, ze stonden te dansen van plezier.
De techniek staat niet stil, papa onderweg ergens op een rode piste en wij hier aan de pc.
Nu ga ik de rest van mijn huis kuisen, of misschien toch maar helemaal,
zodat het opgefrist is als we het afscheidsfeestje vieren.
Vandaag schijnt de zon, over enkele dagen zal ik toch even een traan wegpinken.
ria
Een fietske kopen om mee te nemen voor onze kleinzoon.
Toen wij hem de vorige keer uitgeleidde deden was hij 10 dagen jong,
nog een blank-roze baby. Nu zijn we 20 maanden verder.
Een kereltje met pit, stralende oogjes, bijna altijd goedgeluimd.
Kuiltjes in de wangen als hij je lief aankijkt en ondeugend lacht.
De mooiste donkerblonde/afrikaanse krulletjes die ik ooit hebt gezien,
puur natuur. Als de zon erop schijnt blinken ze goud.
Een pienter kereltje, die alles nadoet wat grote zus doet.
Maar niet alleen dat, opa staat even op de tafel om een guirlande
op te hangen. geen drie tellen later doet kleinzoon hem na, net op
het randje, zich van geen kwaad bewust!
Gelukkig was oma in de buurt om hem "vrolijk" op te vangen.
Daarvoor had hij met het keukendoek mijn half huis gekuist, tot er
geen druppel water meer uitkwam. Ik heb hem geprezen om zijn werklust.
Grote zus maakte ondertussen een mooie tekening voor haar papa,
die ze over enkele dagen zullen terugzien. Dat zal na 14 dagen nogal een vreugde zijn.
Deze morgen hoorden ze via Skype zijn stem, ze stonden te dansen van plezier.
De techniek staat niet stil, papa onderweg ergens op een rode piste en wij hier aan de pc.
Nu ga ik de rest van mijn huis kuisen, of misschien toch maar helemaal,
zodat het opgefrist is als we het afscheidsfeestje vieren.
Vandaag schijnt de zon, over enkele dagen zal ik toch even een traan wegpinken.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
DkA - Lid geworden op: 01 jun 2009, 22:26
Ons Kookboek.
Waarde heer denook,
ik vrees dat het kookboek van 'den Boerinnenbond'
op meer succes mag hopen dan dit item. Weliswaar nog jong en onervaren.
Toch vermoed ik dat ik mijn potje beter apart kook.
Too spicy voor dit gezegend gezelschap, vrees ik.
U mag dan ook in alle vrijheid
met mijn vriendelijke permissie de dagboekfragmenten weghalen van steller dezes.
Tot eer en glorie van uw initiatief.
mvg
Drs. P.
De kleine Aristocraat
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Fragment van mijn dag.
Dinsdag na Pinksteren, bijna middag, de zon hangt als een vurige tong aan de hemel. Te warm voor de tijd van het jaar hoor ik Frank Deboosere al zeggen.
Ik trek mijn waterdichte wandelschoenen aan, een trainingsbroek, niet te fel van kleur en een groen hemd met lange mouwen. Met zo'n weer ga ik liever wat luchtiger gekleed, maar ik vertrouw die teekjes niet, als ik me in de vrije natuur begeef, dorstig als een vampier naar maagdenbloed.
De ruige weide golft als een rossige zee, een kleur veroorzaakt door de bloeiende veldzuring. Ik ontwaar een haas, die onmiddellijk het hazenpad kiest, niet ijdel genoeg om te poseren voor mijn digitaaltje. Zijn bruine rug dolfijnt boven het gewas. Ik loop langs een smal paadje en volg even de loop van de Zwarte Beek, langs de oever purpert het vingerhoedskruid. Als ik op het gras trap, vliegen goudgele motjes op. Nachtvlinders en spannertjes, weet ik uit mijn naruurgids. Meestal strijken ze neer op de onderkant van een brandnetelblad, hun voelsprietjes trillen van plezier als ik me netel...
Als ik thuiskom bekijk ik mijn foto-oogst op de pc.
Overbelicht, onderbelicht...maar die ene foto maakt alles goed. Die foto plaats ik elders, meester !
Morgen ga ik weer op pad.
Dagboek, het doet me denken aan het logboek op een schip.
De kapitein schrijft op het einde van de dag: "Vandaag was de stuurman weer dronken!"
De stuurman schreef de volgende dag: "Vandaag was de kapitein nuchter!"
Een mopje zo oud als de Rode zee...
Robbe
Dinsdag na Pinksteren, bijna middag, de zon hangt als een vurige tong aan de hemel. Te warm voor de tijd van het jaar hoor ik Frank Deboosere al zeggen.
Ik trek mijn waterdichte wandelschoenen aan, een trainingsbroek, niet te fel van kleur en een groen hemd met lange mouwen. Met zo'n weer ga ik liever wat luchtiger gekleed, maar ik vertrouw die teekjes niet, als ik me in de vrije natuur begeef, dorstig als een vampier naar maagdenbloed.
De ruige weide golft als een rossige zee, een kleur veroorzaakt door de bloeiende veldzuring. Ik ontwaar een haas, die onmiddellijk het hazenpad kiest, niet ijdel genoeg om te poseren voor mijn digitaaltje. Zijn bruine rug dolfijnt boven het gewas. Ik loop langs een smal paadje en volg even de loop van de Zwarte Beek, langs de oever purpert het vingerhoedskruid. Als ik op het gras trap, vliegen goudgele motjes op. Nachtvlinders en spannertjes, weet ik uit mijn naruurgids. Meestal strijken ze neer op de onderkant van een brandnetelblad, hun voelsprietjes trillen van plezier als ik me netel...
Als ik thuiskom bekijk ik mijn foto-oogst op de pc.
Overbelicht, onderbelicht...maar die ene foto maakt alles goed. Die foto plaats ik elders, meester !
Morgen ga ik weer op pad.
Dagboek, het doet me denken aan het logboek op een schip.
De kapitein schrijft op het einde van de dag: "Vandaag was de stuurman weer dronken!"
De stuurman schreef de volgende dag: "Vandaag was de kapitein nuchter!"
Een mopje zo oud als de Rode zee...
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste dag- of nachtboek,
Heeft het eigenlijk belang ?
'k Denk het niet.
Overdag word ik meer geleefd...
's nachts mag ik echt mezelf zijn
soms alleen, als je slaapt, maar meestal
met jou, mijn lief...
Sinds mijn moeder met ons leeft,
heb ik weinig tijd voor mezelf, want ze eist
mijn constante aanwezigheid aan haar zij.
Ik verzorg en help haar met hart en ziel
maar soms wordt het TE...
en, zou ik niet in je sterke beschermende armen
mogen schuilen, zou het leven nu bijna ondraagbaar zijn !!!
Terwijl ik aan 't schrijven was, kwamen die woorden
voor jou, mijn lief...
Elke morgen,in de ochtendstond,
als je me teder wakker kust
voel ik de zachtheid van je mond
die mij in slaap heeft gesust.....
Wat dan gebeurt in onze dromen
blijft ons zoete liefdesgeheim
Alles wat ons nog kan overkomen
eindigt toch in onze gelukkige heim
Dag nachtboek... tot morgen of beter, tot straks...
Bosrankje
Heeft het eigenlijk belang ?
'k Denk het niet.
Overdag word ik meer geleefd...
's nachts mag ik echt mezelf zijn
soms alleen, als je slaapt, maar meestal
met jou, mijn lief...
Sinds mijn moeder met ons leeft,
heb ik weinig tijd voor mezelf, want ze eist
mijn constante aanwezigheid aan haar zij.
Ik verzorg en help haar met hart en ziel
maar soms wordt het TE...
en, zou ik niet in je sterke beschermende armen
mogen schuilen, zou het leven nu bijna ondraagbaar zijn !!!
Terwijl ik aan 't schrijven was, kwamen die woorden
voor jou, mijn lief...
Elke morgen,in de ochtendstond,
als je me teder wakker kust
voel ik de zachtheid van je mond
die mij in slaap heeft gesust.....
Wat dan gebeurt in onze dromen
blijft ons zoete liefdesgeheim
Alles wat ons nog kan overkomen
eindigt toch in onze gelukkige heim
Dag nachtboek... tot morgen of beter, tot straks...
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
op sommige dagen
op sommige dagen
ben ik mij water
dat uit onbekende diepte
drijvende tijd en eeuwigheid
ontspringt
vloeiend door groene dalen
van nergens naar ergens
in dansende zonnesporen
aan oevers van ‘t zijn
gewichtloos
op sommige dagen
ben ik mij licht.
**********
sunset 03-06-2009
**********
op sommige dagen
ben ik mij water
dat uit onbekende diepte
drijvende tijd en eeuwigheid
ontspringt
vloeiend door groene dalen
van nergens naar ergens
in dansende zonnesporen
aan oevers van ‘t zijn
gewichtloos
op sommige dagen
ben ik mij licht.
**********
sunset 03-06-2009
**********
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Voor even zijn ze onderweg,
reeds de derde keer,
om een visa in hun paspoort.
Al zijn ze Belg, maar ook Afrikaan,
en reizen ze met hun mama
heel gewoon terug naar huis,
toch moest papa ginder ver
de toestemming geven. Waarom?
Parentale ontvoeringen,
kindersmokkel, kinderroof,
tegenwoordig moet men tegen
alles gewapend zijn.
Papieren, papieren,
stempels en nog eens stempels.
Als je met papa reist,
is de toestemming van mama vereist
en ga je met mama mee,
dan moet papa zijn zegen geven.
O ja, ik begrijp het wel,
Er is zoveel misdaad en elk kind
heeft bescherming nodig.
Maar drie keer daarvoor naar
Mijnheer de Ambassadeur,
is echt twee keer teveel!
ria
reeds de derde keer,
om een visa in hun paspoort.
Al zijn ze Belg, maar ook Afrikaan,
en reizen ze met hun mama
heel gewoon terug naar huis,
toch moest papa ginder ver
de toestemming geven. Waarom?
Parentale ontvoeringen,
kindersmokkel, kinderroof,
tegenwoordig moet men tegen
alles gewapend zijn.
Papieren, papieren,
stempels en nog eens stempels.
Als je met papa reist,
is de toestemming van mama vereist
en ga je met mama mee,
dan moet papa zijn zegen geven.
O ja, ik begrijp het wel,
Er is zoveel misdaad en elk kind
heeft bescherming nodig.
Maar drie keer daarvoor naar
Mijnheer de Ambassadeur,
is echt twee keer teveel!
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Op vlinderkiekjesjacht...
Het was vanmorgen een hemd kouder dan gisteren en het uitspansel hing vol grauwe wolken. Te veel wind om te gaan vlinderen? Op hoop van zege toog ik op jacht naar kiekjes. Ik naderde het bruggetje over de Zwarte Beek. Bruggetje, nou ja, er liggen betonnen buizen in het water en daarop graszoden. Aan de andere kant van de beek lagen vroeger de hooiweiden en er werd turf gesteken. De boeren behoren thans tot de heemkunde, de plaatselijke geschiedenis.
Nu is het een natuurgebied, beheerd door Natuurpunt.
Plots zag ik een grote vogel opvliegen uit het gras en over de boomkruinen verdwijnen.
Een buizerd, dacht ik en ik begaf me naar de plaats vanwaar hij opsteeg. Er ligt een dood konijn. De harde wet van de natuur. Raar, eerder op de week zag ik ook al een dood konijntje. Ik dacht ten prooi van een vos, maar sleurt die zijn prooi niet mee naar zijn vossenhol? Of ook een buizerd ? Of een ander roofdier?
Ik zette mijn wandeling een beetje beduusd verder, tot ik plots een mooi geel vlindertje ontwaarde, een dikkopje. De zon brak letterlijk en figuurlijk door de wolken...en even later zag ik er nog eentje in het gras...een juweeltje. Ik kon het niet thuiswijzen, maar mijn natuurgids bracht later de oplossing: een vrouwelijk icarisblauwtje. Echt prachtig met z'n oranje stipjes !
Badend door het kniehoge gras kwam ik bij een ven, ondanks dat ik heel stilletjes was verstoorde ik toch de vredige rust van een gezinnetje waterhoentjes dat al peddelend op de vlucht sloeg, om zich voor de vermeende jager te verstoppen in het ranke watergewas.
Toch kon ik nog een mooie foto maken van een libel, een vrouwelijke platbuik, rustend op een wiegend twijgje. Ik hoorde het mannetje verbolgen over mijn hoofd zoeven, geen concurrentie duldend.
Mannetjes en vrouwtjes zijn goed uit mekaar te houden, hij is overwegend blauw gekleurd en zij modebewust geel.
Een beetje hongerig ben ik huiswaarts gekeerd. Toch een mooie oogst...
Geen konijn op grootmoeders wijze op mijn menu, wel een boterham met platte kaas.
Robbe
Het was vanmorgen een hemd kouder dan gisteren en het uitspansel hing vol grauwe wolken. Te veel wind om te gaan vlinderen? Op hoop van zege toog ik op jacht naar kiekjes. Ik naderde het bruggetje over de Zwarte Beek. Bruggetje, nou ja, er liggen betonnen buizen in het water en daarop graszoden. Aan de andere kant van de beek lagen vroeger de hooiweiden en er werd turf gesteken. De boeren behoren thans tot de heemkunde, de plaatselijke geschiedenis.
Nu is het een natuurgebied, beheerd door Natuurpunt.
Plots zag ik een grote vogel opvliegen uit het gras en over de boomkruinen verdwijnen.
Een buizerd, dacht ik en ik begaf me naar de plaats vanwaar hij opsteeg. Er ligt een dood konijn. De harde wet van de natuur. Raar, eerder op de week zag ik ook al een dood konijntje. Ik dacht ten prooi van een vos, maar sleurt die zijn prooi niet mee naar zijn vossenhol? Of ook een buizerd ? Of een ander roofdier?
Ik zette mijn wandeling een beetje beduusd verder, tot ik plots een mooi geel vlindertje ontwaarde, een dikkopje. De zon brak letterlijk en figuurlijk door de wolken...en even later zag ik er nog eentje in het gras...een juweeltje. Ik kon het niet thuiswijzen, maar mijn natuurgids bracht later de oplossing: een vrouwelijk icarisblauwtje. Echt prachtig met z'n oranje stipjes !
Badend door het kniehoge gras kwam ik bij een ven, ondanks dat ik heel stilletjes was verstoorde ik toch de vredige rust van een gezinnetje waterhoentjes dat al peddelend op de vlucht sloeg, om zich voor de vermeende jager te verstoppen in het ranke watergewas.
Toch kon ik nog een mooie foto maken van een libel, een vrouwelijke platbuik, rustend op een wiegend twijgje. Ik hoorde het mannetje verbolgen over mijn hoofd zoeven, geen concurrentie duldend.
Mannetjes en vrouwtjes zijn goed uit mekaar te houden, hij is overwegend blauw gekleurd en zij modebewust geel.
Een beetje hongerig ben ik huiswaarts gekeerd. Toch een mooie oogst...
Geen konijn op grootmoeders wijze op mijn menu, wel een boterham met platte kaas.
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...